Czy terapia par jest tylko dla związków w głębokim kryzysie?

Terapia par wielu osobom kojarzy się z momentem, w którym „jest już naprawdę źle” – gdy rozmowy zamieniają się w kłótnie, a codziennością staje się cisza, dystans i poczucie obcości. Nic dziwnego – w praktyce większość par trafia do gabinetu dopiero wtedy, gdy wyczerpią inne sposoby radzenia sobie, a frustracja i rozczarowanie są już bardzo duże.

Nie oznacza to jednak, że terapia jest „ostatnią deską ratunku” – to proces, w którym pracuje się nad realnymi problemami, które zaczynają niszczyć relację. Chodzi o zmierzenie się z tym, co boli i frustruje, po to, by odzyskać możliwość bycia razem w satysfakcjonujący sposób.

1. Skąd przekonanie, że terapia par jest tylko dla związków w kryzysie?

To przekonanie ma kilka źródeł:

Obraz w mediach i popkulturze – filmy i seriale pokazują terapię par jako „ostatnią deskę ratunku”. To utrwala mit, że korzystają z niej wyłącznie pary na skraju rozstania.

Społeczne stereotypy – wciąż silne jest przekonanie, że proszenie o pomoc to oznaka słabości, a „dobry związek powinien radzić sobie sam”. Tymczasem sięgnięcie po wsparcie jest oznaką dojrzałości i gotowości do pracy.

Brak wiedzy o roli terapeuty – często uważa się, że terapeuta ma rozstrzygać, kto ma rację. W rzeczywistości jego rolą jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni, w której można zobaczyć, jak działa relacja i co w niej nie funkcjonuje.

2. Czym tak naprawdę jest terapia par?

Terapia par to proces terapeutyczny, który zaczyna się od spotkania kwalifikacyjnego. W jego trakcie terapeuta poznaje perspektywę obu stron, wspólnie z parą ustala cele i sprawdza, czy praca w tym modelu jest w ogóle możliwa.

Na kolejnych spotkaniach terapeuta:

dba o to, by każdy miał przestrzeń do wypowiedzi,

pomaga uporządkować emocje,

wspiera w znajdowaniu rozwiązań uwzględniających potrzeby obojga partnerów.

3. Kiedy warto rozważyć terapię par?

Terapia par jest wskazana, gdy w relacji pojawia się narastająca frustracja, rozczarowanie, poczucie samotności. Najczęstsze powody zgłoszeń to m.in.:

ciągłe kłótnie i konflikty “o to samo”,

problemy w komunikacji – brak rozmów, poczucie bycia niesłyszanym,

przewlekłe poczucie dystansu i chłodu emocjonalnego,

brak satysfakcji w relacji – również w sferze intymności,

zdrada, separacja, realne rozważania o rozwodzie,

próby „znalezienia sędziego”, który rozstrzygnie, kto ma rację,

chęć poprawy relacji dla dobra dzieci.

4. Kiedy terapia par może nie być właściwym rozwiązaniem?

Terapia par wymaga zaangażowania obojga partnerów. Nie sprawdzi się, jeśli jedno z nich całkowicie odmawia udziału lub jeśli spotkania są traktowane wyłącznie jako pole do wzajemnych oskarżeń.

Przeciwwskazaniem jest też przemoc – w takiej sytuacji priorytetem jest bezpieczeństwo. 

Inne czynniki, jak np. aktywne uzależnienia, terapeuta rozpoznaje na etapie kwalifikacji i decyduje, czy praca w parze jest możliwa i bezpieczna.

5. Podsumowanie – terapia par jako proces

Terapia par to profesjonalny proces leczenia relacji. Jej celem nie jest rozstrzygnięcie, kto ma rację, ale zrozumienie, co w związku nie działa i jak można to zmienić.

To praca nad relacją – nie nad indywidualnym „naprawianiem” partnerów. W jej trakcie można zobaczyć, jak własne zachowania wpływają na bliskość i komunikację, a następnie stopniowo budować nowe sposoby porozumiewania się.

FAQ

Potrzebujesz wsparcia? 

Chcesz się czegoś dowiedzieć lub po prostu porozmawiać? Jesteśmy tu dla Ciebie.

Czytaj dalej: